Zeno X Gallery stelt met genoegen Hotel Empathy voor, de derde solotentoonstelling van Mircea Suciu (°1978, Roemenië) in Antwerpen.

Tijdens zijn jeugd was Mircea Suciu getuige van de val van het Ijzeren Gordijn en de wijze waarop mensen hun culturele en persoonlijke identiteit opnieuw trachtten vorm te geven. Tegelijkertijd speelde ook de Amerikaanse cultuur een grote rol in zijn opvoeding en de vorming van zijn visuele taal. Suciu spendeerde twee werkperiodes in New York: tien jaar geleden, aan het begin van zijn carrière, en ook het voorbije jaar verbleef hij in de Verenigde Staten. Niet toevallig realiseerde hij zich dat het werk van vele Amerikaanse kunstenaars hem erg ligt. De ongedwongen wijze waarop kunstenaars als John Baldessari en Robert Rauschenberg verscheidene technieken en stijlen aanwenden, was een bron van inspiratie. Doorheen de jaren ontwikkelde Suciu zijn eigen grafische techniek die eveneens verschillende mediums combineert: na het overzetten van een fotografisch beeld naar het canvas brengt de kunstenaar acryl- en olieverf aan op het schilderij. De ‘monoprint’ stelt hem in staat om een gebalanceerde compositie te creëren terwijl de verf kleur en textuur toevoegt. Op hetzelfde moment verbergt en onthult hij informatie. Het proces is voor hem minstens even belangrijk als het eindresultaat.

Suciu hanteert niet enkel een brede waaier aan grafische technieken, maar hij maakt ook gebruik van diverse soorten beelden. Hij recycleert niet zelden beelden uit het collectieve geheugen of afbeeldingen die ons bekend voorkomen, gaande van een Campbell soepblik tot een herkenbaar personage uit een barokschilderij. In zijn schijnbaar eclectische keuze van beelden streeft hij naar een bijzondere iconiciteit in een tijdperk waarin we constant overladen worden met beelden. Suciu is geïntrigeerd door de mechanismes die schuilgaan achter een afbeelding – hoe de impact op de kijker direct kan zijn en hoe beelden kunnen misleiden maar ook emanciperen. Door in reeksen te werken tracht de kunstenaar bepaalde motieven uit te hollen en zo tot de essentie van een beeltenis te komen. De beelden zouden gelezen kunnen worden als echo’s die reëler worden door herhaling, waardoor het ook moeilijker wordt om aan ze te ontsnappen. Mircea Suciu vindt het belangrijk om de kijker te confronteren met de wereld waarin we leven: “We geven graag iemand anders de schuld: God, het kwaad, het lot. Er is echter geen kwaad; geen God; wij zijn zelf verantwoordelijk. Dit is onze zwakte; het is de corruptie van onze geest die voor de problemen zorgt waarmee we geconfronteerd worden in deze maatschappij. Het gebrek aan opleiding is de oorzaak van vele zaken. Ons gebrek aan engagement brengt catastrofale gebeurtenissen teweeg. Van dictatoriale regimes tot oorlog en klimaatveranderingen – wij zijn steeds de schuldigen. Wachten en toekijken doen we, in de hoop dat een hogere entiteit de oplossingen zal bieden. De strijd die we meemaken vindt eigenlijk plaats binnen onszelf.”

Mircea Suciu confronteert klassieke schoonheid met beelden van angst en ontregeling. Hij plaatst figuratie en abstractie op gelijke hoogte in een poging om een eenduidige realiteit of perspectief te doorbreken. De beelden voelen zeer geladen aan en staan in contrast met de geometrische patronen die net een structurerend effect hebben. De serie Strange Fruit bijvoorbeeld, is gebaseerd op het beroemde schilderij Las Meniñas (1656) van de hand van Diego Velazquez, en geeft de jonge Margaretha Theresia van Spanje weer. De titel Strange Fruit verwijst naar het gelijknamige gedicht dat racisme en in het bijzonder de lynchings van Afro-Amerikanen aanklaagt. Via deze elementen wil de kunstenaar een link leggen met de wreedheden die plaatsvonden tijdens de regeerperiode van de Spaanse koningen, zoals de Inquisitie en de kolonisaties.

De titel van de tentoonstelling, Hotel Empathy, kan verwijzen naar een tijdelijke vrijplaats voor de werken, waar ze opgevangen worden met begrip en medeleven. Mircea Suciu’s werk was te zien tijdens de Gwangju Biennale in 2014. Hij had een solotentoonstelling in het National Museum of Contemporary Art in Boekarest. Zijn werk werd ook opgenomen in groepstentoonstellingen in de Kunsthal Rotterdam, MARe Museum of Recent Art in Boekarest, Kunstmuseum Bochum, Museum Weserburg in Bremen, Zacheta National Gallery in Warschau, Espace Louis Vuitton in Parijs, Boulder Museum of Contemporary Art in Boulder, Fondation Francès in Senlis, Maison Particulière in Brussel, MODEM Centre for Modern and Contemporary Art in Debrecen, Mucsarnok Kunsthalle in Boedapest, de 4de Praag Biënnale, de 16de Vilnius Schildertriënnale en de 11de Istanboel Biënniale.