Zeno X Gallery heeft het genoegen de nieuwe solotentoonstelling van Johannes Kahrs (°1965, Bremen) voor te stellen, getiteld Hell I Am. De schilderijen van Johannes Kahrs zijn steevast gebaseerd op foto’s of film stills. Hij verzamelt al jarenlang beelden uit magazines, kranten of films en neemt ook zelf soms de camera ter hand. De vlakheid van zijn schilderijen suggereert als het ware de intermediaire tussenkomst van het scherm. Bij het schilderen bevrijdt Kahrs in zekere zin het beeld uit haar originele context of referentiekader; anekdotiek en verhaal worden vermeden. Door ingrepen als inzoomen, fragmentatie of het verschuiven van het perspectief, fictionaliseert hij zijn ‘images trouvées’ uit de populaire cultuur, reclame en (politieke) geschiedenis. De werkelijkheid wordt in vraag gesteld door ze op een geheel nieuwe manier vast te leggen. Daarenboven problematiseert hij de status en de waarde van het beeld in de hedendaagse beeldcultuur.

De portretten in de tentoonstelling thematiseren het kijken en het bekeken worden. Het subject wordt geconfronteerd met een camera en moet zich een houding aanmeten; de ene staart in de lens terwijl de andere schuchter probeert weg te kijken. Kahrs ziet hierbij een dubbele parallel tussen de camera en het schilderij. Enerzijds wordt de bezoeker van de tentoonstelling geconfronteerd met schilderijen en moet hij zich afvragen hoe hij met dit medium kan omgaan. Anderzijds kan schilderen net als fotograferen een invasief effect hebben; de kunstenaar vraagt zich niet alleen af hoe hij het onderwerp in beeld kan brengen maar ook hoe dicht hij erbij mag komen.

Verschillende geportretteerden bevinden zich in een staat van extase, fysiek genot of lijden. Deze emotionele extremen liggen buiten de mogelijkheden van het medium schilderkunst. Om die reden is het voor Kahrs een uitdaging om te trachten deze emoties toch tot leven te brengen. Werken als Untitled (dancing) en Untitled (j - back) tonen eerder figuren die zich willen onttrekken aan de aanblik van een ander. Op deze manier ontstaat er haast een voyeuristische spanning tussen de mannen in extase en de vrouwen die niet bekeken willen worden.

Eerder had Johannes Kahrs solotentoonstellingen in onder andere FRAC Île-de-France, Parijs (2016), Kunsthalle Nürnberg (2014), de Staatliche Kunstsammlungen, Dresden (2013), Art Centre PasquArt, Biel (2012), GAMeC, Bergamo (2007), Parasol Unit for Contemporary Art, Londen (2006), Künstlerhaus Bethanien, Berlijn (2002), FRAC Pays de la Loire, Carquefou (2001), Kunstverein München (2001) en S.M.A.K., Gent (2001). Zijn werk maakte deel uit van tentoonstellingen in Centre Pompidou in Parijs, Museum Kunstpalast in Düsseldorf, Dallas Museum of Art in Dallas, SFMOMA in San Francisco, National Portrait Gallery in Londen, Castello di Rivoli in Turijn, Hayward Gallery in Londen, Bozar in Brussel en vele andere.

Het werk van Johannes Kahrs is opgenomen in de publieke collecties van Centre Pompidou in Parijs, MOCA in Los Angeles, MoMA in New York, UCLA Hammer Museum in Los Angeles, S.M.A.K. in Gent, FRAC Auvergne in Clermont-Ferrand, Hamburger Bahnhof in Berlijn, SFMOMA in San Francisco, FRAC de Picardie in Amiens, FRAC Pays de la Loire in Carquefou, Fundaçao de Serralves in Porto, en andere.