Ditcher, Eet Je Soep!

(De voddenman)

Ziehier een man, belast met het verzamelen van het afval van een dag in de hoofdstad. Alles wat de grote stad heeft afgewezen, alles wat ze heeft verloren, alles wat ze heeft veracht, alles wat ze heeft gebroken: hij catalogiseert, hij verzamelt het. Hij doorsnuffelt de archieven van de overdaad, de grote troep afval. Hij trieert, maakt een verstandige selectie; zoals een vrek een schat, verzamelt hij het vuilnis, waaruit, herkauwd door de godheid van de Industrie, gebruiksen genotsvoorwerpen zullen ontstaan.

(Charles Baudelaire, Over wijn en hasj)

Mijn liefste kleine zotje nodigde me uit op een diner, en door het open venster van de eetkamer beschouwde ik de veranderlijke bouwwerken die God maakt met de dampen, de wonderlijke constructies van het ontastbare. En ik zei bij mijzelf, doorheen mijn beschouwing: '- Dit hele schimmenspel is bijna even mooi als de ogen van mijn mooie liefje, het kleine monsterlijke zotje met de groene ogen.' En plots kreeg ik een hevige dreun in mijn rug, en ik hoorde een rauwe en charmante stem, een hysterische stem die schor leek van de eau de vie, de stem van mijn beminde kleine liefje, die zei: 'Ga je nu gauw je soep eten, verd.... stuk wolkenverkoper?

(Charles Baudelaire, 'De soep en de wolken' uit: De spleen van Parijs)

Het begint met een val op straat, de val van affiches die van de muur zijn losgekomen, neergeploft op een stoep in Parijs, hun blauwe achterkant onthullend. Een blauwe hemel. Het is wat rest, een stedelijke excretie. Een dikke blauwe korst die de muur niet meer wil. Zelfs de muur! Franck Scurti neemt ze mee naar huis, wegens het blauw; het is de blauwe achterkant, een omgekeerde decollage, die betekenis geeft -beeld, schilderij. Twaalf vierkante meter papierlagen op straat meegesleept, tot aan het atelier. Aan het atelier snijdt hij ze in vijftien stukken. Er wolken op schilderen en dat zullen uiteraard brokken hemel zijn. Brokken die van de muren, uit de hemel zijn gevallen.

Hoe beeld je wolken at? Door middel van hun luchtige contouren, of als een solied en vol massief? Veeg je het blauw weg of voeg je wit toe? De wolken, biomorfische sculpturale vormen, zijn nooit af, ze transformeren steeds, verschijnen, verdwijnen. De creatie gaat noodzakelijkerwijze gepaard met de niet-voltooing.

Als er geen straat is dan is er geen affiche, als er geen affiche is dan is er geen blauw, als er geen blauw is dan is er geen hemel, als er geen hemel is dan is er geen wolk, als er geen wolk is dan is er geen schilderij, als er geen schilderij is dan is er geen kunst, als er geen kunst is dan valt er niets te verkopen. Dichter, eet je soep!!